ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Η σημασία της ανάγνωσης παραμυθιών στην παιδική ηλικία είναι μεγάλη. Τα παραμύθια διεγείρουν τη φαντασία των παιδιών βοηθώντας τα να μάθουν τον κόσμο γύρω τους. Τα παιδιά εξοικειώνονται με τους ήχους, τη γλώσσα, καθώς και την αξία και τη χαρά των βιβλίων.

Εμείς οι ενήλικες διαβάζοντας ένα παραμύθι στα παιδιά γινόμαστε οι μεσάζοντες που ενώνουν τον πραγματικό κόσμο τους με τον κόσμο της φαντασίας. Γι αυτό θα πρέπει να δημιουργούμε τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε η ανάγνωση των παραμυθιών να μην είναι στείρα αλλά να πετυχαίνει πάντα τον σκοπό της.

•     Αρχικά διαλέγουμε παρέα με το παιδί το βιβλίο που θα διαβάσουμε ακόμα και αν αυτό είναι ένα παραμύθι που το έχουμε ξαναδιαβάσει.

•    Καθόμαστε σε έναν ήσυχο χώρο όπου δεν υπάρχουν παρεμβολές από αντικείμενα που μπορούν να αποσπάσουν την συγκέντρωση του μικρού αναγνώστη π.χ. τηλεόραση, ηλεκτρονικός υπολογιστής κ.τ.λ.

•     Φροντίζουμε να έχουμε κάνει μια πρόχειρη ανάγνωση πριν ξεκινήσουμε ,για να  ξέρουμε και εμείς πως εξελίσσεται η ιστορία .

• Πριν το παραμύθι μπορούμε να πούμε ένα τραγουδάκι που θα σημάνει την έναρξη της αφήγησης.

Παραμύθι παραμύθι το κουκί και το ρεβύθι
εμαλώνανε στη βρύση
έρχεται και η φακή και τα βάζει φυλακή
και η φάβα της φωνάζει : «Φακή, φακή… άστα δεν πειράζει!»

• Βρίσκουμε στο εξώφυλλο τον τίτλο του παραμυθιού ,τον διαβάζουμε δυνατά και αργά ενώ ταυτόχρονα τον δείχνουμε στο παιδί με το δάχτυλό μας.

•    Ξεφυλλίζουμε το παραμύθι σαν μια πρώτη επαφή , ώστε να μαγευτεί από τις εικόνες, που καλό σε αυτή την ηλικία είναι να είναι μεγάλες και πολύχρωμες.

•     Καλό θα ήταν τα παραμύθια μας να ξεκινούν με την φράση «Μια φορά και έναν καιρό….»

•     Διαβάζουμε την ιστορία δυνατά, σχετικά αργά χρησιμοποιώντας την κατάλληλη εκφραστικότητα και διαφορετική φωνή για κάθε χαρακτήρα.

•     Σταματάμε σε καίρια σημεία της ιστορίας και ζητάμε από το παιδί να προβλέψει τι θα γίνει στη συνέχεια ή για να κάνουμε μια περίληψη του τι διαβάσαμε ως τώρα (είναι σημαντικό να είμαστε σίγουροι ότι τα παιδί καταλαβαίνει τι του διαβάζουμε.) ή για να κάνουμε ένα μικρό σχόλιο. Μπορούμε να θέσουμε ερωτήματα και σχόλια όπως :

«Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί στη συνέχεια;»
                                    ή «Αυτή είναι μια αστεία ιστορία.»

• Κάθε σελίδα που τελειώνουμε δείχνουμε στο παιδί την εικόνα και μπορούμε να του κάνουμε ερωτήσεις  σύντομες για παράδειγμα :

«Τι χρώμα έχει το γοβάκι της Σταχτοπούτας»

•  Αν θέλουμε μπορούμε να συνοδέψουμε την αφήγησή μας με αυτοσχέδια μουσικά όργανα ή και ήχους πραγματικούς από cd.

•    Στο τέλος της αφήγησης κλείνουμε με την φράση « …και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».

•    Τελειώνοντας καλό θα ήταν να συζητήσουμε με το παιδί για τους χαρακτήρες, τα γεγονότα και τις λύσεις που δόθηκαν στην ιστορία που άκουσε . Επαναλαμβάνουμε την περίληψη και αν θέλει του δίνουμε το βιβλίο να μας το διαβάσει το ίδιο (φυσικά με τον δικό του τρόπο).

•   Ενισχυτικά μπορούμε να κάνουμε δραστηριότητες όπως δραματοποίηση του παραμυθιού, ζωγραφική της ιστορίας(  ζωγραφίζω τι μου άρεσε περισσότερο) και ζωγραφική  των ηρώων για να μπορέσουμε να παίξουμε κουκλοθέατρο κ.τ.λ

Βασικό μας μέλημα πρέπει να είναι ότι  το να διαβάσουμε ένα παραμύθι  στα παιδιά δεν είναι μια διαδικασία που την κάνουμε γιατί δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε.

Κάθε ανάγνωση ιστορίας πρέπει να έχει στόχο.
Πρέπει να είναι προετοιμασμένη σωστά  γιατί μόνο  τότε βοηθάει πραγματικά τα παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο και να το εντάξουν στα ενδιαφέροντά τους μετέπειτα και ως ενήλικες!!!

Καλές αναγνώσεις!!!